Phoenix Sky Harbor International Airport (PHX) ligt slechts 5 km ten oosten van Phoenix in de staat Arizona. Het is een civiel-militaire luchthaven en de grootste en drukste van de staat. Het staat steevast in de top tien van drukste luchthavens in de VS en wordt ook vaak in de top vijftien wereldwijd beoordeeld.
Commercieel gezien is het een operationele hub van American Airlines en een belangrijk centrum voor de Noord-Amerikaanse activiteiten van Southwest Airlines, terwijl het leger Phoenix Airport gebruikt als centrum voor de 161e Refuelling Wing. Het militaire gedeelte van het vliegveld maakt deel uit van (maar staat toch los van) het vliegveld en heet de Goldwater Air National Guard Base.
De luchthaven gebruikt de IATA(International Air Transport Association) code PHX, wat simpelweg een afkorting is voor Phoenix.
Het vliegveld werd gebouwd in 1928 en heette eerst Sky Harbor, maar het is onbekend waarom deze naam werd gekozen. Het was één van de vier vliegvelden die in de omgeving van Phoenix werden gebouwd en het had slechts één landingsbaan. Nadat de aandelenmarkt in 1929 crashte, verkochten de eigenaars Scenic Airways het vliegveld aan de Acme Investment Company die het op hun beurt in 1935 doorverkochten aan de civiele autoriteiten van Phoenix.
Hoewel verschillende kleinere luchtvaartmaatschappijen vanuit Phoenix opereerden, werd het vliegveld pas in 1938 gevestigd, toen TWA San Francisco begon te bedienen. TWA breidde haar activiteiten op het vliegveld uit met vluchten naar grote steden als Los Angeles en New York in 1944. In 1946 voerde Arizona Airways ook veel lokale vluchten uit voordat het vier jaar later fuseerde tot Frontier Airlines en nieuwe bestemmingen toevoegde, waaronder Denver, El Paso en Albuquerque.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd begonnen met de bouw van een nieuwe terminal en twee nieuwe start- en landingsbanen. De nieuwe terminal opende samen met een nieuwe verkeerstoren in 1952, maar deze werden vervolgens in 1991 afgebroken.
Tegen 1957 waren er ongeveer 42 geregelde vertrekken per dag en dit aantal nam toe toen Western Airlines (1958), Continental Airlines (1961) en Delta Air Lines (1969) de luchthaven begonnen te gebruiken voor geregelde vluchten. Een van de start- en landingsbanen werd verwijderd om nieuwe terminalgebouwen te bouwen. De nieuwe Terminal 2 werd in 1962 in gebruik genomen. Een andere terminal, Terminal 3, werd gebouwd in 1979 en nog meer luchtvaartmaatschappijen werden toegevoegd aan het rooster van Phoenix toen Eastern Airlines en Allegheny Airlines (later USAir) datzelfde jaar begonnen te vliegen vanaf de luchthaven en een jaar later United Airlines erbij voegde. In 1982 voegde ook Southwest Airlines zich bij de steeds groeiende lijst van luchtvaartmaatschappijen die PHX gebruikten, terwijl de luchthaven haar passagiers- en vrachtcapaciteit bleef uitbreiden. Omdat de groei aanhield, was er nog een terminal nodig en in 1990 werd Terminal 4 toegevoegd, met vier gangen die het de grootste terminal van PHX maken.
Bij de definitieve voltooiing in 2019 werd Terminal 4 de Barry M. Goldwater Terminal genoemd naar de voormalige senator van Arizona en werd voorgesteld dat de luchthaven ook zijn naam zou dragen. Het voorstel viel niet in goede aarde bij de lokale bevolking, die dol was op de naam Sky Harbor. Ook de naam Phoenix International Airport werd geweigerd voordat een compromis werd bereikt waarbij de Sky Harbor naam kon worden behouden en het vliegveld uiteindelijk Phoenix Sky Harbor International Airport werd.
Na veel herontwikkeling zijn er nu twee terminalgebouwen op Phoenix Airport. Vreemd genoeg worden deze aangeduid als Terminal 3 en Terminal 4. Dit komt omdat er ooit vier terminals waren (genummerd van 1 tot 4), maar terminals 1 en 2 worden niet meer gebruikt. Er werd besloten dat, aangezien passagiers al bekend waren met terminals 3 en 4, het minder verwarrend zou zijn als deze hun nummer zouden behouden in plaats van ze te hernummeren als 1 en 2.
Terminal 3 heeft 25 gates en is verbonden met Terminal 4 door de PHX Sky Train.
Bevat 92 gates en wordt gebruikt voor internationale passagiers zonder inklaring.
Er zijn drie parallelle start- en landingsbanen op PHX, dat bijna 3.400 hectare land beslaat. De toren van de luchtverkeersleiding (ATC), die pas in 2007 in gebruik werd genomen, is 326 voet hoog en is een van de hoogste in Noord-Amerika.
Verplaatsen tussen terminals op PHX gebeurt via een geautomatiseerde people-mover; de PHX Sky Train. Deze gratis dienst rijdt tussen het 44th Street en Washington Light Rail station en de East Economy Parking faciliteit en door en tussen de twee terminals.
Ongeacht op welke Amerikaanse luchthaven of zeehaven een internationale reiziger de Verenigde Staten binnenkomt, is het altijd noodzakelijk om de juiste documenten te hebben en gescreend te worden door immigratie- en douanecontroleposten. Alle niet-Amerikaanse burgers moeten een ESTA-goedgekeurd paspoort met een gekoppeld aanvraagnummer of een geldig Amerikaans visum kunnen overleggen om de Verenigde Staten binnen te komen en welke is afhankelijk van het land van herkomst van het paspoort waarmee wordt gereisd. Er zijn twee categorieën, ESTA-reizigers en Visumreizigers.
Het Electronic System for Travel Authorization(ESTA) is vereist voor reizigers uit een van de 41 landen op de Amerikaanse Visa Waiver Program(VWP) lijst. Burgers van deze landen moeten een ESTA hebben aangevraagd en ontvangen, wat in feite een antecedentenonderzoek is, dat elektronisch is gekoppeld aan een paspoort en kan worden bekeken door de Amerikaanse immigratieautoriteiten bij aankomst in de Verenigde Staten.
Dit is een ouderwets papieren document dat bij het paspoort van de houder moet zitten. Een Amerikaans visum moet worden aangevraagd bij een Amerikaanse ambassade (of aangewezen agentschap) in het land van waaruit de paspoorthouder reist. Dit is een veel gecompliceerdere procedure dan het aanvragen van een ESTA en het is raadzaam en vaak noodzakelijk om professionele hulp te zoeken bij het invullen van formulieren en het samenstellen van documenten.
Paspoort, visum en alle relevante documentatie worden gecontroleerd door personeel van de U.S. Customs and Border Protection(CPB). Als je door de immigratiedienst bent, is de volgende stap om naar de bagageband te gaan en je bagage op te halen. Hier moet je in de rij van de Amerikaanse douane gaan staan waar tassen en handbagage kunnen worden geopend en doorzocht en waar vragen worden gesteld over de inhoud van de bagage. Reizigers met een Amerikaans visum moeten ook een ingevuld douaneverklaringformulier voorleggen, dat meestal voor de landing wordt ingevuld.
Eenmaal door de immigratie- en douanecontroles heen, kunnen internationale passagiers uitstappen in de aankomsthal vanwaar aansluitingen kunnen worden gemaakt of vervoer naar Phoenix en verder.
Omdat het centrum van Phoenix maar een paar kilometer verwijderd is van Phoenix Airport, zijn taxi's een betaalbare (en overvloedige) optie om van en naar PHX te reizen. Reizigers zijn echter niet beperkt tot taxi's en auto's.
Valley Metro Route 13 rijdt vanaf het Phoenix Greyhound station en eindigt bij Terminal 3.
Route 44 rijdt naar het 44th Street Sky Train Station waar de pendeldienst van de luchthaven reizigers naar de terminalgebouwen van de luchthaven brengt.
Er is geen directe treinverbinding naar Phoenix Airport en passagiers die andere bestemmingen dan Phoenix willen bereiken, kunnen gebruik maken van een aantal pendeldiensten (auto en minibus) die tegen een afgesproken vergoeding naar tal van bestemmingen in Arizona rijden.
© 2011-2024 USA-ESTA.NL. Alle rechten voorbehouden.
Wij zijn niet verbonden aan enige overheid of ambassade. Deze website biedt alleen informatie over de Amerikaanse ESTA. Deze website biedt geen diensten aan. Deze website bevat links naar websites van derden. Raadpleeg ons privacybeleid voor meer informatie.