Van de twee luchthavens in de directe omgeving van San Francisco (de andere is Oakland International) is San Francisco International Airport (SFO) de grootste en op één na drukste in de staat Californië. Het is een belangrijke hub voor United Airlines voor zowel onderhouds- als trans-Atlantische vluchten. Het vliegveld ligt slechts 21 km ten zuiden van het centrum van San Francisco in San Mateo County.
Mensen vragen zich vaak af waarom San Francisco International Airport de drielettercode SFO heeft en niet misschien SFA of SFI. Dat komt omdat de International Air Transport Association (IATA) in 1945 het drieletterige codesysteem invoerde en luchthavens die voorheen een tweeletterige code gebruikten (PH voor Phoenix, LA voor Los Angeles) een letter moesten toevoegen. San Francisco werd aangeduid als SF en er kan alleen maar worden aangenomen dat San Francisco ervoor koos om een O toe te voegen aan SF om het feit te weerspiegelen dat de naam van de nabijgelegen stad eindigde met de letter O.
In 1927 begon de stad en het graafschap San Francisco met het huren van slechts 150 hectare, in die tijd koeienweide, wat bedoeld was als een tijdelijk, experimenteel vliegveldproject. In datzelfde jaar kreeg het officieel de naam Mills Field Municipal Airport. De stad kocht het terrein van de Mills en voegde er in 1930 meer grond aan toe, waarmee de totale oppervlakte op 1.112 hectare kwam. Na de aankoop van het nieuwe land werd het vliegveld in 1930 officieel omgedoopt tot San Francisco Airport, met de toevoeging van de "internationale" titel net na het einde van de Tweede Wereldoorlog.
De eerste luchtvaartmaatschappijen die gebruik maakten van het nieuwe vliegveld waren Western Air Express, Century Pacific Lines en Maddux Air Lines. In 1934 meldde ook het pas opgerichte United Airlines zich aan en werd al snel de belangrijkste maatschappij die op SFO vloog.
Omdat het aantal passagiers en de hoeveelheid vracht toenam, werd er in 1937 een nieuwe passagiersterminal gebouwd en begin 1939 vertrok het vliegveld achttien vluchten per dag.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd SFO gebruikt als trainingsbasis door zowel de U.S. Coast Guard als het Army Air Corps en meteen na het einde van de oorlog begon de grote luchtvaartmaatschappij Pan Am ook te vliegen vanaf San Francisco met regelmatige vluchten naar Hawaï en verder naar Fiji en Nieuw-Zeeland.
Hoewel het vliegveld van San Francisco al sinds de jaren 1930 binnenlandse vluchten uitvoerde, duurde het tot 1954 voordat de eerste non-stop vluchten naar de oostkust van start gingen. Tegen 1957 vlogen veel van Amerika's en 's werelds grootste luchtvaartmaatschappijen regelmatig van en naar SFO. Hieronder bevonden zich grote luchtvaartmaatschappijen zoals:
In 1946 werd de eerste transcontinentale vlucht via SFO uitgevoerd door Australian National Airways en vloog van Sydney, Australië naar de Canadese stad Vancouver via Nieuw-Zeeland, Fiji en Hawaï. Dit werd het volgende jaar gevolgd toen Pan Am zijn "round the world" vluchten begon met tussenstops in Japan, Guam, de Filippijnen, China en andere bestemmingen over de hele wereld.
San Francisco International Airport beslaat iets meer dan 5.200 hectare en heeft vier start- en landingsbanen die in een X-vorm liggen. Er zijn vier terminalgebouwen, aangeduid als 1,2,3 en International, met zeven gangen die Boarding Areas A tot G worden genoemd en als volgt zijn gesitueerd:
De luchthaven is ruitvormig met Terminal 1 aan de zuidelijke punt, Terminal 2 aan de oostelijke kant, Terminal 3 in het noorden en de Internationale Terminal aan de westelijke kant. Dit zijn alle belangrijke in- en uitgangen van San Francisco International Airport.
Hoewel San Francisco International Airport groot en ruim is, is het relatief eenvoudig om van de ene plaats naar de andere te komen vanwege de cirkelvormige lay-out. De meeste locaties zijn gemakkelijk te voet te bereiken, terwijl reizigers voor langere afstanden gebruik kunnen maken van de gratis AirTrain.
Omdat terminals 1 en 3 grenzen aan de internationale terminal zijn ze allebei gemakkelijk te voet te bereiken vanaf de internationale terminal. Veel van de loopbruggen zijn met elkaar verbonden, zodat reizigers tussen de vijf afzonderlijke hallen kunnen lopen zonder langs de veiligheidscontroles te hoeven.
De langste afstanden tussen de terminals in SFO zijn van de internationale terminal naar terminal 2 en van terminal 1 naar terminal 3 omdat deze lijnrecht tegenover elkaar liggen. De AirTrain rijdt elke vier minuten en is een gratis openbaar vervoermiddel tussen alle terminals en stopt ook bij het Bay Area Rapid Transit (BART) station voor aansluitende treinverbindingen naar San Francisco en verder.
Veel van de grotere luchtvaartmaatschappijen gebruiken een aangewezen terminal voor vertrek en aankomst, hoewel sommige grotere maatschappijen een of meer terminals gebruiken terwijl kleinere maatschappijen soms worden verplaatst. Hieronder staat in het algemeen welke luchtvaartmaatschappijen zich in welke terminal bevinden:
AirTran Airways, Delta Air, Southwest Airlines, JetBlue en American Airlines (inkomende en uitgaande binnenlandse vluchten).
Delta Air Lines, Alaska Airlines, Virgin America.
De AirTrain rijdt met twee lijnen vanaf de internationale terminal. De rode lijn bedient alle terminals en het Bay Area Rapid Transit (BART) treinstation, terwijl de blauwe lijn ook een verbinding heeft met het BART station en de autoverhuurkantoren en garages van de luchthaven.
De beveiliging was altijd al streng voor buitenlanders die in de Verenigde Staten arriveerden en het proces om door de beveiliging en douane te komen werd nog strenger na de terroristische aanslagen van 9/11. Een veiligheidscontrole kan tot 45 minuten of meer duren als de rijen lang zijn en het meenemen van bagage door de douane zelfs nog langer, vooral als er gevraagd wordt om tassen te openen voor controle. Om het proces te versnellen, moeten aankomende passagiers ervoor zorgen dat alle benodigde documenten en identificatie geldig en direct beschikbaar zijn.
Buitenlanders die Amerika bezoeken hadden vroeger een visum nodig om het land binnen te komen of er te verblijven, maar de Verenigde Staten hebben nu een elektronisch visumvrijstellingsysteem genaamd ESTA (Electronic System for Travel Authorisation) en het ESTA is digitaal gekoppeld aan iemands paspoort. Deze vorm van elektronisch goedgekeurd paspoort is verplicht voor bijna alle passagiers die in de VS aankomen, op enkele uitzonderingen na, en is van toepassing op bezoekende reizigers.
Er moet worden opgemerkt dat niet alle burgers die in aanmerking komen voor ESTA een ESTA kunnen krijgen, omdat er uitzonderingen gelden. Deze omvatten reizigers die:
De eenvoudigste en goedkoopste manier om naar het vliegveld te reizen is per trein, hoewel er ook andere opties zijn.
Bay Area Rapid Transit (BART) verbindt het centrum van San Francisco met het station op SFO.
SamTrans Routes 140, 292 en 398 rijden naar verschillende terminals en locaties op SFO, afhankelijk van het routenummer.
Voor de uitbraak van het coronavirus reed er een gratis pendeldienst van SFO naar de South San Francisco Ferry Terminal. Wanneer (en of) deze service wordt hervat is nog niet bekend.
Particuliere busdiensten rijden vanaf het vliegveld naar vooraf afgesproken bestemmingen. Reserveren is niet altijd nodig, maar in veel gevallen wel, dus vooraf reserveren is aan te raden.
Taxi's zijn er in overvloed op SFO en zijn beschikbaar buiten het aankomstniveau op alle terminals.
Rideshare-diensten, waaronder Uber en Lyft, zijn ook beschikbaar op de luchthaven, maar moeten worden gereserveerd via de relevante mobiele telefoon-app en er moet een ophaalpunt worden geregeld.
© 2011-2024 USA-ESTA.NL. Alle rechten voorbehouden.
Wij zijn niet verbonden aan enige overheid of ambassade. Deze website biedt alleen informatie over de Amerikaanse ESTA. Deze website biedt geen diensten aan. Deze website bevat links naar websites van derden. Raadpleeg ons privacybeleid voor meer informatie.