LaGuardia Airport (LGA), verspreid over 680 hectare en gelegen in het stadsdeel Queens, werd opgericht in 1929 maar begon pas tien jaar later, in 1939, als openbaar vliegveld. Het vliegveld is vernoemd naar Fiorello LaGuardia, een voormalig burgemeester van New York, en wordt voornamelijk gebruikt voor binnenlandse vluchten, hoewel er ook een beperkt aantal internationale vluchten is. Het is het op twee na drukste vliegveld in de regio New York en staat op de eenentwintigste plaats in de VS wat passagiersaantallen betreft.
Vanwege de ligging aan de Grand Central Parkway is LaGuardia onderworpen aan strikte luchtverkeersregels, waaronder een avondklok voor vluchten na een bepaalde tijd en een slotensysteem voor starts en landingen. Tussen 2000 en 2015 kwam LaGuardia onder hevige kritiek te staan vanwege de verouderde (en vaak vuile) faciliteiten, slechte klantenservice en de algehele inefficiëntie van de operaties. Als reactie hierop keurde de Port Authority of New York and New Jersey plannen goed voor een miljardenrevisie van de infrastructuur van de luchthaven, met renovaties, uitbreidingen en verbeteringen die naar verwachting in 2025 klaar zullen zijn.
LaGuardia is momenteel een hub voor Delta Air Lines en American Airlines en draagt de International Air Transport Association (IATA) code LGA.
Plannen voor een particuliere vliegbasis voor watervliegtuigen werden in 1929 aangekondigd door New York Air Terminals. Het 200 hectare grote terrein op North Beach bestond uit een betonnen plateau van twee hectare dat via een amfibisch platform verbonden was met het water en de vliegbasis werd later datzelfde jaar officieel geopend. Het nieuwe vliegveld, dat de naam North Beach Airport kreeg, begon al snel met vluchten naar Atlantic City en Albany, uitgevoerd door Curtiss Flying Service en Coastal Airways en kort daarna begon Airvia met vluchten naar Boston.
Het nieuwe vliegveld ontwikkelde zich snel en al in 1930 werden er nieuwe hangars en verlichte start- en landingsbanen gebouwd. In september 1930 onderging het vliegveld zijn eerste naamsverandering toen het Glenn H. Curtiss Airport werd, genoemd naar de onlangs overleden luchtvaartpionier met dezelfde naam. Tijdens de openingsceremonie kondigde Trans World Airlines aan de eerste transcontinentale luchtpostroute in de V.S. op het vliegveld te willen vestigen.
Fiorello LaGuardia, een fervent voorstander van de ontwikkeling van de luchtvaart, werd in 1934 tot burgemeester van New York gekozen, wat een nieuwe periode van investeringen in de luchthavens van de stad inluidde. LaGuardia stelde Governors Island voor als ideale locatie voor een combinatie van een luchthaven en een basis voor watervliegtuigen, maar dit voorstel stuitte op weerstand en er werd voorgesteld om in plaats daarvan Curtiss Airport te upgraden en te ontwikkelen. De financiering werd geregeld, Curtiss Airport onderging een grote opknapbeurt en in januari 1935 werd het ingewijd als Municipal Airport 2.
Door het promotiewerk en de steun van burgemeester LaGuardia voor het vliegveld kreeg het al snel de naam LaGuardia Airport, maar dit was een onofficiële titel. In 1947 werd het werk van LaGuardia echter erkend toen de controle over het vliegveld werd overgedragen aan de Port of New York Authority, die het omdoopte tot LaGuardia Airport. Helaas overleed de man die zoveel had bijgedragen aan de ontwikkeling van het vliegveld slechts drie maanden later aan alvleesklierkanker.
Vanaf het begin was LaGuardia een succesvolle onderneming met als gevolg dat het vliegveld zo druk werd dat het de vraag niet aankon. Vluchten moesten worden beperkt en trans-Atlantische vluchten werden verplaatst naar het nabijgelegen Idlewild Airport. In 1984 voerde de Port Authority ook een perimeter regel in waarbij LaGuardia alleen non-stop vluchten mocht afhandelen van bestemmingen op minder dan 1.500 mijl van de luchthaven, met Denver als enige uitzondering. Verdere beperkingen volgden toen de FAA (Federal Aviation Administration) beperkingen oplegde aan het aantal vluchten en vliegtuigtypes die toegestaan waren op de luchthaven.
Ondanks de beperkingen en limieten die aan het vliegveld werden opgelegd, bleef het luchtverkeer toenemen en werden vertragingen en overbevolking een echt probleem toen LaGuardia worstelde om aan de vraag te voldoen. Upgrades, verbeteringen en reconstructies waren nodig en in 2006 werd begonnen met de revisie van LaGuardia.
Er werd een nieuwe verkeerstoren gebouwd die in 2010 werd geopend, terwijl er ook plannen waren om de hoofdterminal van de luchthaven af te breken en opnieuw op te bouwen.
In 2015 werd een 4 miljard dollar kostend plan voor grote renovaties geïntroduceerd, waarbij alle terminals werden herbouwd en met elkaar werden verbonden via terminalbruggen. De herontwikkelingsplannen waren zo uitgebreid dat het in feite betekende dat de luchthaven in zijn huidige vorm moest worden afgebroken en helemaal opnieuw moest worden opgebouwd. De eerste bouwwerkzaamheden begonnen begin 2016 en zouden naar verwachting ongeveer vijf jaar in beslag nemen.
Met uitzondering van Canada verwerkt LaGuardia geen internationale vluchten en beschikt het niet over de nodige faciliteiten om deze af te handelen. Vanwege beperkingen handelt LaGuardia alleen binnenlandse vluchten af van of naar Amerikaanse bestemmingen binnen een straal van 1.500 mijl, met uitzondering van Denver International Airport.
Alle inkomende en uitgaande vluchten worden afgehandeld in een van de vier terminals van de luchthaven die Terminals A, B, C en D worden genoemd.
Terminal A wordt ook wel de Marine Air Terminal genoemd omdat het eerst werd gebruikt voor watervliegtuigen en is het belangrijkste domein van JetBlue Airways.
Terminal B, de grootste van de vier terminals, opende pas na grote renovaties van de aankomst- en vertrekzones in 2020. Er zijn vier niveaus met ticketverkoop en check-in op niveau 3 en bagageafhandeling op niveau 2.
Terminal C ligt aan de oostkant van LaGuardia Airport en heeft een directe voetgangersloopbrug naar Terminal D.
Het aankomstgedeelte bevindt zich op de begane grond van Terminal D, terwijl de check-in en vertrekhal zich een verdieping hoger op niveau 1 bevinden.
De meeste luchtvaartmaatschappijen opereren vanuit een toegewezen terminal op LaGuardia, waarbij de belangrijkste maatschappijen als volgt zijn ingedeeld:
LaGuardia Airport rijdt met pendelbussen tussen alle terminals en naar parkeerterreinen en transferpunten voor autoverhuur. De hoffelijkheidsbussen rijden 24 uur per dag met een interval van tien minuten tijdens piekuren en elk kwartier op andere tijden.
De enige internationale vluchten die aankomen op LaGuardia Airport komen uit Canada. Omdat Canadese burgers meestal geen Amerikaans visum nodig hebben om de Verenigde Staten te bezoeken, zijn de controles van de Customs and Border Protection(CBP) op andere internationale luchthavens niet nodig.
Elke terminal heeft een of meer veiligheidscontroles (afhankelijk van het aantal passagiers) waarbij vertragingen tot een minimum worden beperkt door het gebruik van het TSA PreCheck- en CLEAR-systeem.
CLEAR is een abonnementssysteem waarbij leden achtergrondinformatie, een foto en een vingerafdruk- en oogscan verstrekken voordat ze worden ingeschreven. Eenmaal goedgekeurd, kunnen leden van het systeem een CLEAR kiosk gebruiken om hun identificatie te verifiëren, waardoor de wachtrijen bij de CBP balies vermeden worden.
TSA PreCheck is een programma van de Amerikaanse Transport Security Administration (TSA) waarbij de persoonlijke gegevens en identiteit van een reiziger worden geverifieerd en vingerafdrukken worden genomen tijdens een persoonlijk gesprek. Na goedkeuring krijgt de aanvrager een 'Known Traveler Number' toegewezen dat kan worden toegepast op alle frequent-flier accounts. Door deelname aan het programma kan het lid gebruik maken van TSA PreCheck-veiligheidscontroles op elke deelnemende luchthaven. Gebruikers van TSA PreCheck-veiligheidscontroles hoeven meestal geen riemen of schoenen te verwijderen of vloeistoffen en laptops uit hun bagage te halen, wat het veiligheidsproces versnelt.
Zowel CLEAR als TSA PreCheck versnelt het doorkomen van de beveiliging op LaGuardia en andere Amerikaanse luchthavens, maar de twee programma's zijn momenteel alleen beschikbaar voor Amerikaanse burgers of permanente inwoners. Er zijn TSA PreCheck lanes in alle vier de terminals op LGA en CLEAR Kiosken in terminals C en D.
LaGuardia ligt vrijwel in het hart van New York en is gemakkelijk te bereiken, maar de beste manier is waarschijnlijk om een van de lokale busdiensten te gebruiken. Afhankelijk van het vertrekpunt en welke terminal je nodig hebt, varieert het routenummer.
De M60-bus rijdt vanaf veel metrostations in Manhattan naar LaGuardia, waar hij stopt bij alle vier de luchthaventerminals.
Route Q70 biedt een verbinding van de stadsdelen Queens en Long Island naar terminals B en C, waar een luchthavenshuttlebus kan worden genomen naar terminal B. Terminal D kan te voet worden bereikt vanaf terminal C. Q70 is een gratis dienst.
De Metropolitan Transport Authority (MTA) verzorgt ook regelmatige busdiensten tussen Queens en LaGuardia Airport op de routes Q47, Q48 en Q72.
Er zijn geen metro- of treinstations op LaGuardia Airport, dus de bus is de enige echte manier van reizen. Taxi's zijn er echter genoeg in New York en de prijs naar het vliegveld is redelijk.
© 2011-2024 USA-ESTA.NL. Alle rechten voorbehouden.
Wij zijn niet verbonden aan enige overheid of ambassade. Deze website biedt alleen informatie over de Amerikaanse ESTA. Deze website biedt geen diensten aan. Deze website bevat links naar websites van derden. Raadpleeg ons privacybeleid voor meer informatie.