Dallas/Forth Worth International Airport (DFW), vaak DFW Airport genoemd, is de belangrijkste luchthaven die niet alleen het gebied Dallas-Fort Worth bedient, maar ook de hele regio Noord-Texas. Het is de grootste hub voor American Airlines en staat op de derde plaats in de wereld wat betreft vliegtuigbewegingen en op de tweede plaats wat betreft passagiersaantallen.
DFW ligt halverwege Dallas en Fort Worth en beslaat meer dan 17.000 hectare land, waardoor het groter is dan heel Manhattan Island in New York en de op één na grootste luchthaven in de Verenigde Staten na Denver International.
De luchthaven en het omliggende gebied worden groot genoeg geacht om een eigen Amerikaanse postcode te krijgen en beschikt over een eigen postkantoor, politie, brandweer en medische diensten.
Momenteel verzorgt Dallas/Fort Worth Airport vluchten naar 260 bestemmingen wereldwijd en wordt het gebruikt door 28 luchtvaartmaatschappijen.
Nog voordat de stad Dallas haar eigen vliegveld opende, stelde het stadsbestuur een joint venture voor met het nabijgelegen Fort Worth om een vliegveld te bouwen dat beide steden zou bedienen. Dit voorstel werd in 1927 afgewezen door de ambtenaren van Fort Worth met als gevolg dat elke stad zijn eigen vliegveld bouwde dat de namen Love Field kreeg, zes mijl van Dallas, en Meacham Field, vijf mijl ten noorden van Fort Worth.
In 1940 werd opnieuw voorgesteld om een gezamenlijk vliegveld te bouwen in de buurt van Arlington, maar opnieuw waren de autoriteiten van Dallas en Forth Worth het hier niet mee eens en werd het plan in 1942 op de lange baan geschoven. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd een nieuw vliegveld gebouwd door de autoriteiten van Forth Worth en kreeg het de naam Amon Carter Field. In 1953 waren alle activiteiten overgebracht van Meacham Field naar het Amon Carter-terrein, dat op slechts 12 mijl van Dallas Love Field lag. In 1960 werd het omgedoopt tot Greater Southwest International Airport maar de naamsverandering leidde niet tot de verhoopte commerciële opleving omdat Greater Southwest Airport slechts 1% van al het Texaanse luchtverkeer ontving terwijl het vliegveld bij Dallas bijna 50% ontving.
Het concept van een gezamenlijke luchthaven dook weer op in de jaren zestig toen de zaken op Greater Southwest terugliepen en Love Field moeite had om aan de gestelde eisen te voldoen. Er werd gestemd en Dallas en Forth Worth bereikten overeenstemming over een geschikte locatie voor een nieuw vliegveld dat halverwege de twee steden gebouwd zou worden.
De nieuwe locatie werd in 1966 gekocht en de bouw begon in 1969. Het nieuwe vliegveld kreeg voorlopig de naam North Texas Regional Airport en de officiële opening vond plaats in september 1973. Toen de commerciële diensten in 1974 begonnen, had de luchthaven nog een naamsverandering ondergaan en heette nu Dallas/Fort Worth Regional Airport. De huidige titel Dallas/Fort Worth International Airport kwam er pas in 1995 en de luchthaven kreeg de IATA (International Air Transport Association) code DFW.
Er zijn vijf terminals op Dallas/Fort Worth Airport, aangeduid van A tot E, waarbij terminal D de internationale terminal is. De terminals A, B, C en E hebben een halfronde vorm met parkeerplaatsen binnen de armen van de halve cirkel. Terminal D is de uitzondering, omdat deze een rechthoek vormt, maar ook hier ligt het parkeerterrein binnen de armen van de rechthoek.
De International Parkway deelt de luchthaven in tweeën met terminals A, C en E aan de oostkant van de weg en terminals B, D en een groot parkeerterrein aan de westkant.
Terminals A en B liggen recht tegenover elkaar en zijn verbonden door een loopbrug en hetzelfde geldt voor terminals C en D. Terminal E staat echter op zichzelf en is met geen van de andere terminals verbonden door een loopbrug.
Terminal A is verdeeld in twee gebieden: Oost en West. Beide gebieden hebben incheck- en bagageclaimfaciliteiten en is het belangrijkste domein van American Airlines.
Terminal B is uitsluitend bestemd voor American Eagle (een regionale tak van American Airlines).
American Airlines opereert ook vanuit Terminal C.
Dit is de belangrijkste internationale terminal en wordt gebruikt door veel van 's werelds grootste luchtvaartmaatschappijen.
De meeste Amerikaanse en Canadese luchtvaartmaatschappijen gebruiken Terminal E, waaronder Delta, JetBlue, Air Canada en Alaska Airlines.
Het is mogelijk om de luchthaven te voet te verkennen, maar de afstanden kunnen lang en tijdrovend zijn. Dallas/Fort Worth heeft echter een uitstekende SkyLink-trein die onnodig lopen aanzienlijk heeft verminderd.
De SkyLink is een geautomatiseerde personentrein die aan airside in de veiligheidszone rijdt. Het systeem verbindt alle vijf terminals en doet er ongeveer 18 minuten over om een volledig circuit van de luchthaven af te leggen, terwijl de grootste afstand tussen twee terminals ongeveer 9 minuten duurt. Opgemerkt dient te worden dat de SkyLink-diensten geannuleerd of onderbroken kunnen worden bij slechte weersomstandigheden, omdat het systeem in de open lucht tussen de terminals rijdt.
Hoewel Terminal D erkend wordt als de internationale terminal van Dallas/Fort Worth, is het niet de enige terminal voor internationale aankomsten en vertrekken zoals blijkt uit de volgende gids:
Air France, American Airlines,
American Eagle (American Airlines)
American Airlines
Emirates, Qatar Airways, British Airways, AeroMexico Airlines, Volaris Airlines, Interjet, Japan Airlines, Viva Aerobus, American Airlines, Avianca Airlines, Sun Country Airlines, Korean Air, Qantas, Lufthansa
JetBlue, Spirit Airlines, Delta Airlines, American Airlines, Frontier Airlines, Air Canada, United Airlines, Alaska Airlines
Ongeacht in welke terminal niet-Amerikaanse bezoekers aankomen, worden ze door de beveiligde zone geleid naar immigratie- en douanecontrolepunten.
Dallas/Forth Worth International Airport staat erom bekend meer controleposten te hebben dan andere grote luchthavens en er zijn meerdere veiligheidscontroleposten in elk van de terminals. Regelmatige bezoekers van de Verenigde Staten kunnen gebruik maken van Global Entry, dat ontworpen is om douanecontroles na internationale reizen te versnellen.
Het Global Entry Programma wordt uitgevoerd door de Customs and Border Protection (CPB) en staat open voor Amerikaanse burgers, permanente inwoners en staatsburgers van een specifieke lijst met landen waaronder de Europese landen Duitsland, Nederland, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk. Na het doorstaan van een interview en antecedentenonderzoek kunnen leden van het Global Entry Programma gebruik maken van de Global Entry douanekiosken op veel grote Amerikaanse luchthavens, waaronder Dallas/Fort Worth. Global Entry leden kunnen wachtrijen vermijden door gebruik te maken van een van de kiosken die gezichtsherkenning of vingerafdruk matching software gebruikt om het lid in te klaren voor toegang tot de Verenigde Staten.
Ongeacht of een bezoekende buitenlander lid is van het Global Entry programma of niet, hij of zij moet in het bezit zijn van een geldig paspoort dat ESTA goedgekeurd is. ESTA staat voor Electronic System for Travel Authorization en vervangt het oude papieren visumsysteem van vroeger en is beschikbaar voor burgers van landen in het Visa Waiver Program (VWP).
Door middel van een gedetailleerde vragenlijst, gevolgd door een grondige achtergrondcontrole, bepaalt het systeem of een aanvrager een ESTA moet krijgen en dus de Verenigde Staten mag binnenkomen of niet. Zodra het ESTA is toegekend, wordt het elektronisch gekoppeld aan het paspoort van de aanvrager en wordt het weergegeven tijdens de screening bij immigratiecontrolepunten. Er moet worden opgemerkt dat, hoewel een ESTA verplicht is, het geen recht op toegang garandeert, aangezien de uiteindelijke beslissing bij de dienstdoende CBP-agent ligt.
Zoals op elke grote Amerikaanse luchthaven zijn er verschillende mogelijkheden om van en naar Dallas/Fort Worth International te reizen.
De Dallas Area Rapid Transit (DART) Route 230 rijdt tussen de luchthaven en het centrum van Dallas, terwijl TRE Link bussen rijden van zowel Dallas als Fort Worth naar DFW.
Er zijn drie spoorwegmaatschappijen die Dallas/Fort Worth Airport bedienen.
De DART Orange Line rijdt zeven dagen per week van het centrum van Dallas naar Terminal A.
TEXRail rijdt een forenzentrein van Fort Worth naar Terminal B
Trinity Railway Express rijdt vanaf DFW Airport Station en bedient zowel Dallas als Fort Worth.
Taxi's zijn er in overvloed in Dallas/Fort Worth, net als de gebruikelijke autoverhuurbedrijven. De reistijd per auto naar zowel Dallas als Fort Worth is ongeveer 25 minuten omdat de twee steden bijna op gelijke afstand van het vliegveld liggen.
© 2011-2024 USA-ESTA.NL. Alle rechten voorbehouden.
Wij zijn niet verbonden aan enige overheid of ambassade. Deze website biedt alleen informatie over de Amerikaanse ESTA. Deze website biedt geen diensten aan. Deze website bevat links naar websites van derden. Raadpleeg ons privacybeleid voor meer informatie.